Na polskim podwórku gastronomicznym szparagi, kurki czy dynie, jako produkty sezonowe, zwykle przerabiane są przez kucharzy na tysiące sposobów i dostępują zaszczytu specjalności dnia, a nawet kolorowej rozkładówki w menu. Tymczasem sezon karczochowy w pełni i wciąż cisza. Okazuje się, że moda na dodawanie kwiatów do wszystkiego i wszędzie nie obejmuje tych, które naprawdę mają smak. I to jaki!
Czy wiecie, że w większości języków narodowych i etnicznych Azji Południowo-Wschodniej podstawowym pytaniem jest: czy jadłeś ryż (w znaczeniu czy jadłeś już posiłek)?
nước đá me
Prosto z Azji Południowo-Wschodniej trafiły ostatnio w nasze ręce twarde brązowe strączki ŚWIEŻYCH owoców tamaryndowca. Blisko 8 tysięcy kilometrów od Kobyłki prawie city zwisały z wysokich drzew Tamarindus indica, a ich kwaśny mięsisty miąższ kusił w upalne dni chłodzącymi właściwościami.
Nie jesteśmy wyznawcami absolutnego autentyzmu w kuchni, bo czasami nie jest to ani możliwe ze względu na brak składników na rodzimym rynku, ani zdrowe – patrz: owoce tak pryskane, że od goryczy język cierpnie. Zamiast więc piklować zieloną papaję sięgamy po swojską kalarepę. Trudno uwierzyć, że patent ten się sprawdza? A jednak – tysiące wietnamskich migrantów w Polsce nie może się mylić.
To modne ostatnio hasło, czwarte w wyszukiwarce Google: alternatywne metody parzenia kawy. U nas w rytmie slow przez blaszany filtr sączy się niszowa kawa Daak Lak, wprost z prowincji Buôn Ma Thuột. Mamy 5 minut zanim do szklanki ze skondensowanym mlekiem wpadnie ostatnia kropla. Na ciche bycie z samym sobą.
Bí đỏ nhân trứng hấp
Często słyszymy, że przygotowanie azjatyckich potraw w polskich warunkach jest trudne, a na dodatek wymaga drogich i trudno dostępnych składników o egzotycznym pochodzeniu. Na przekór dzielimy się z Wami przepisem na khmerski deser. Krótka lista składników, szybkie przygotowanie. I dynia – dominanta sezonowości.
Tết Trung Thu (Święto Środka Jesieni, Mid-Autumn Festival) obchodzony jest 15 dnia ósmego miesiąca kalendarza lunarnego, w jesienną pełnię, która według kalendarza gregoriańskiego przypadła w 2014 roku na 8 września. Chociaż święto to wywodzi się z Chin, nas ujmuje jego wietnamska specyfika, której najważniejszym elementem jest wspólne spędzanie czasu z dziećmi.
Na talerzu z plastiku, ozdobionym ponętnymi chińskimi kurtyzanami, smokami czy feniksami, leży smętny banan w cieście, przesiąknięty starym tłuszczem. Na nim zaczyna się i właściwie kończy oferta wietnamskich deserów w Polsce.
A mogło być tak pięknie! Trudno przecież uwierzyć, że Wietnamczycy, pochodzący z kraju kokosowych palm, trzciny cukrowej i bogactwa tropikalnych owoców, nie przywieźli ze sobą sposobu na osłodę życia…
Wietnam to kraina skondensowanym mlekiem płynąca. Ocieka nim większość deserów (na zmianę z kokosową śmietanką lub syropem cukrowym). Na tym tle nasz ulubiony pudding sữa chua nếp cẩm wypada niezwykle dietetycznie. Jego podstawą jest czarny kleisty ryż, zwany również fioletowym, ponieważ po ugotowaniu przybiera kolor głębokiej purpury.
Stoi tam w kącie i nieznośnie przypomina, że to już koniec. Choinka. Czeka na dokonanie żywota w pobliskim śmietniku w międzyczasie sypiąc igłami na złość. A gdyby tak w nowym roku spróbować odmienić jej los? I po prostu ją zjeść.
Wbrew pozorom nie jest to trudne zadanie. Dawniej kulinarne eksperymenty na świerkach czy sosnach były kwestią przeżycia na przednówku, obecnie to dobrowolne poszerzenie kategorii tego, co jadalne jest. Jak dobrać się do choinki podpowiedział nam duet artystyczno-kulinarny: Karolina Brzuzan i Jerzy Nogal podczas warsztatów w ramach projektu Historie Kuchenne.
