Jak to się stało, że ceremonialnie parzona herbata japońska stała się elementem globalnej popkultury, zawojowała Instagrama, a na dokładkę znalazła stałe miejsce w świecie kulinarnym? Odpowiedzi najlepiej szukać zadając kolejne pytania, czyli tak jak lubimy najbardziej – drążąc temat.
Co wypić do pad thaia? Dla niektórych odpowiedź wydaje się oczywista, my jednak postanowiliśmy poszaleć i zanurzyć się w smakach Azji Południowo-Wschodniej. Idealną harmonię kwaśnego, słodkiego i słonego, którą znajdziemy w pad thaiu – „królu” tajskiego streetfoodu, uzupełniliśmy o wyrafinowaną goryczkę za sprawą koktajlu na bazie BULLDOG Gin i domowego toniku.
Ta historia miała ciekawy początek. Kiedy spotkaliśmy się z Januszem Lemieszem, zawodowym barmanem i ambasadorem marki Bulldog London Dry Gin, postanowiliśmy zrobić coś niemożliwego. Pizzę neapolitańską. W domu. W 100% autentyczną. Z najlepszych składników. Bez kompromisów. Prawdziwą Napoletanę, nie „w typie neapolitańskim”. Z ANANASEM.
Co pić do sushi?
To bardzo klasyczna wersja spring rollsów lub jakbyśmy to powiedzieli na południu Wietnamu gỏi cuốn, czyli dosłownie zawijanej sałatki. To właściwie streszcza ideę tego dania, ale nie wyczerpuje. Spring rollsy (w krajach anglosaskich nazywane często summer rolls) należą do kategorii potraw, które bardzo często podaje się do stołu (lub na matę z ryżowej słomy) w formie do samodzielnego przygotowania przez uczestników posiłku.
Czasowe ograniczenia związane z przemieszczaniem się, a szczególnie odwiedzaniem parków i lasów, sprawiły że jak nigdy brakuje nam kontaktu z naturą. Kompensujemy więc sobie na potęgę ten fakt jej skromnymi przejawami – hydroponiką dla zaawansowanych (o tym innym razem) i tą skromniejszą, czyli uprawą kiełków fasoli mung.
Trzy powody, dla których powinniście wprowadzić ten przepis w życie? Jest prosty, w podstawowej wersji nie trzeba do niego żadnych trudno dostępnych składników, a co najważniejsze – boczek wygląda jak złoto, a smakuje tak, że sama myśl o nim sprawia mi przyjemność.
Chleb na zakwasie własnej roboty to wielka frajda nie tylko z jedzenia, ale też z jego przygotowywania. A żeby jego przygotowywanie było jeszcze przyjemniejsze, postanowiliśmy uprościć przepis, aby:
Z tym ostatnim było trochę kombinacji – podstawowy przepis wykorzystuje koszyki do wyrastania chleba i żeliwny garnek do wypieku, ale na koniec podpowiemy jak poradzić sobie nie mając tych sprzętów.
Zacznijmy od przepisu. Na samym dole, za przepisem znajdziecie trochę teorii (naprawdę tylko trochę – jeśli interesują was technikalia – w Internecie znajdziecie mnóstwo materiałów na wiele godzin czytania), obalonych mitów i praktycznych wskazówek. Mnie przed pieczeniem własnego chleba na zakwasie przez lata powstrzymywała myśl, że zakwas to nie tylko trudna sprawa, ale też konieczność ciągłego jego pielęgnowania. Dokarmianie, wyrzucanie nadmiaru zakwasu, kontrola temperatury… To było nie dla mnie. Okazuje się, że jest dużo prostszy sposób. Bez dokarmiania, bez marnowania, bez zmartwień.
Do dzieła, czas stworzyć własny zakwas używając tylko mąki i wody!
Pytacie często co wtedy, kiedy macie ochotę zjeść wieczorem pizzę, ale na ten pomysł wpadliście dopiero koło południa. Dzisiaj mamy dla Was rozwiązanie! Pizza Barese, czyli pizza w stylu baryjskim, której ciasto wyrasta „tylko” 5-6 godzin. Cieniutki lekki placek (tylko 180 g), bardzo chrupiące ciasto przypominające trochę podpłomyk (lub klasyczną pizzę rzymską) i świetnie pasujące do siebie dodatki. Przepis nie jest nasz, skompilowaliśmy go na podstawie wskazówek maestro Vito Iacopelli, znanego pizzaiolo (koniecznie odwiedźcie jego kanał na YouTube) pochodzącego z Bari. Dzięki! To było NAPRAWDĘ dobre i pozwoliło na bardzo przyjemne wieczorne „Netflix & pizza”.
