Ta historia miała ciekawy początek. Kiedy spotkaliśmy się z Januszem Lemieszem, zawodowym barmanem i ambasadorem marki Bulldog London Dry Gin, postanowiliśmy zrobić coś niemożliwego. Pizzę neapolitańską. W domu. W 100% autentyczną. Z najlepszych składników. Bez kompromisów. Prawdziwą Napoletanę, nie „w typie neapolitańskim”. Z ANANASEM.
Co może powstać z kupnych ryżowych klusek (tteok-bokki, 떡볶이) i pszennego makaronu instant (ramyeon, 라면)? Koreański foodporn!
Czy można zrobić azjatyckie śniadanie w 5 minut? Przepis na puszysty, a jednocześnie chrupiący omlet khai jiao (khai jeow, khai jiaw, ไข่เจียว) jest tak prosty, że wystarczy jedno spojrzenie na listę składników i można go robić z pamięci. Dla mnie to bardzo ważny warunek, aby danie mogło na stałe zagościć w naszym domowym repertuarze. W przeciwieństwie do temari sushi czy kleiku ryżowego, khai jiao nie wymaga wcześniejszego przygotowania i zazwyczaj wszystkie jego niezbędne elementy będziemy mieć w lodówce.
Kiedy znajomi pytają nas czy w kuchni wietnamskiej znajdzie się coś wegetariańskiego czy wegańskiego długo stękamy nad odpowiedzią. Wprawdzie zamiennikiem sosu rybnego może być sos sojowy, ale to nie to samo (wyrafinowanej czarnej esencji bliżej do Chin). Wietnamczycy preferują swoje fermentacje, które porażają kubki smakowe.
W Polsce żółta piklowana rzodkiew znana jest głównie z japońskich restauracji pod nazwą takuan (沢庵). Jej intensywny słodko-słono-kwaśny smak może być nieco przytłaczający w porównaniu z polskimi marynatami, ale jest na to wytłumaczenie. Zgodnie z pierwotną intencją jest niejako przerywnikiem w jedzeniu, a nie samodzielnie funkcjonującym daniem.
Od chwili kiedy poznałam Karimę kupuję po kilka pęczków pietruszki – jest częstym składnikiem syryjskich dań, a nie tylko elementem dekoracyjnym. Przygotowane z niej placki ajjah z wierzchu są chrupiące, a w środku wilgotne i pachnące arabskimi przyprawami.
To bardzo popularne w Syrii danie śniadaniowe w swojej najbardziej podstawowej formie (inne wersje zawierają np. kurczaka, jagnięcinę czy bakłażany). W naszym domu to też sprytny sposób, aby zużyć twarde chlebki pita z poprzedniego dnia. Smażenie na głębokim tłuszczu sprawia, że stają się chrupiące, a to jest właśnie najważniejsza cecha fatteh (فتّة), które dosłownie oznacza kruszyć.
Mamunieh (mamonia, mamounia, mamuniyah, مامونية) to ekstremalnie prosty deser, specjalność miasta Aleppo. Pachnie subtelnie różami, cynamonem i masłem. Słodki smak i kremową konsystencję podkreśla dodatek słonego (i ciągnącego się po rozpuszczeniu!) sera shilah. Ten ostatni składnik może być dość trudny do nabycia, dlatego można zastąpić go lekko posoloną mozzarellą. Mamunieh można jeść na ciepło w zimne poranki, ale świetnie smakuje również schłodzona w letnie popołudnia. Właściwie mimo niepozornego wyglądu smakuje… zawsze.
Wszystko zaczyna się w ogrodzie – to tam zbieramy młode liście winogron. Karima wypytuje czy zbieram je po syryjsku, czyli setkami! Ich ilość mnie przytłacza, ale przygotowuję mocną solankę (taką, że jajko pływa na powierzchni) i kiszę liście przez 2 dni. Te, które mi zostaną mrożę na później.
Pod tajemniczą nazwą tej drapieżnie poskręcanej rośliny kryje się gorczyca sarepska. Niby należy do tej samej rodziny, co kapusta, ale naturę ma bardziej pikantną – smak jej ziaren znamy z musztardy, ale liście nie są jeszcze tak powszechne. A szkoda, bo zdrowe to to i świetnie smakuje w formie koreańskiej sałatki, służącej za przystawkę i towarzyszącej zarówno głównemu daniu mięsnemu, jak i wegetariańskiemu. W kuchni koreańskiej warzywa najczęściej są szybko obsmażane, blanszowane, marynowane lub kiszone, ale ja polecam wersję raw – surowy musztardowiec nie traci swojej ciekawej, przypominającej mech, konsystencji.
