Mój Styczniowy ranking stołecznych ramenów zdążył się znacznie zdeaktualizować. W Warszawie pojawili się nowi mocni gracze, a niektóre lokale uwzględnione w poprzednim tekście przestały trzymać poziom lub wycofały z karty wyraźnych faworytów.
Uwaga – poniższy ranking jest z początku 2018 roku. Od tamtego czasu wiele się zmieniło. Warszawskie rameny, którymi powinniście się zainteresować w 2020 roku to:
Warto wspomnieć też o:
—————–
Na Pyzie pojawiło się do tej pory prawie 40 wpisów o ramenie, ale jeszcze nie było tu żadnego rankingu. Nie jest to przypadek – po co stwarzać zestawienia, gdy poważnych graczy można policzyć na palcach jednej ręki? I to niestety na palcach ręki starego drwala. Na szczęście rok 2017 był dobrym okresem dla tego dania – i nie mówię o pojawieniu się ramenu w każdej suszarni i wielu „pol-vietach”, a o wzroście jakości tej potrawy w Polsce oraz większego zrozumienia czym ramen jest (i czym nie jest).
To nie jest elegancki gość w doborowym towarzystwie wegańskich ramenów z Vegan Ramen Shop. Pieprznie wybuchowy, kwasi chińskim octem, kąsa w język mieszanką chili, a na dodatek rzuca sojowym mięsem. Nie można sobie życzyć lepszego kompana do rozgrzania atmosfery w mroźną, polską zimę. Prawda?
Jesienna nowość w Vegan Ramen Shop to wegańska interpretacja dania, będącego kompilacją dwóch comfort foodowych klasyków: sosu kare i ramenu. Czy może być bowiem coś bardziej otulającego ciepłem i pocieszającego, kiedy wielkimi krokami nadchodzi piękna polska złota depresja?
Z wielkomiejskiego upału zrodziła się szalona myśl na ramen, który ramenem do końca nie jest. W intensywnej pianie z czarnego sezamu leżą sobie zimne alkaliczne nudle w oprawie kolorów lata: rzodkwi, kiełków i mizuny (w molekularnym stylu mają też pękać zupełnie naturalnie porzeczkowe pomidorki, które tak bardzo bym jadła, bo te pokrojone zwyklaczki to trochę nuda). Jeśli za mało Wam tego szaleństwa to zalejcie czarny ramen olejem chili – psychodela na całego, chociaż nikt nie odmówi jej umami!
Ciągle nie jesteśmy pewni po której stronie mocy stanąć, dlatego postanowiliśmy pofolgować sobie i przetestować dwa ekstrema – wegański ramen, w którego powstaniu nie maczały żadne zwierzęce paluszki (Vegan Ramen Shop) oraz nocnomarketową świeży(o)nkę: czosnkową wiejską bułkę z wędzonym ozorkiem/poszarpanym dzikiem oraz kiełbasę z dziczyzny (Ogień & Dym).
Po pierwszych pop-upowych testach wyczekiwaliśmy otwarcia Vegan Ramen Shop z wywieszonymi językami. Nikt nie spodziewał się jednak, że będzie aż tak umamistycznie dobrze.
Kiedy pytamy znajomych Japończyków o bezmięsny ramen zwykle tylko uśmiechają się z politowaniem dla europejskich fanaberii. Tak się jednak złożyło, że na przełomie lipca i sierpnia zamieszkaliśmy z wegańską rodziną na przedmieściach Nagoi i na własnej skórze przekonaliśmy się, że kuchnia japońska to nie monolit i świetnie się czuje nawet bez składników pochodzenia zwierzęcego.
