Mój Styczniowy ranking stołecznych ramenów zdążył się znacznie zdeaktualizować. W Warszawie pojawili się nowi mocni gracze, a niektóre lokale uwzględnione w poprzednim tekście przestały trzymać poziom lub wycofały z karty wyraźnych faworytów.
Czy też macie takie kulinarne miejsca, w których lądujecie, gdy nie możecie się zdecydować w którym lokalu zjeść? My w Warszawie mamy kilka takich punktów, a MOD od samego początku jest jednym z nich. Podczas naszej pierwszej wizyty w 2015 roku spróbowaliśmy między innymi paitan ramen oraz „chleb i masło”, i do dziś to połączenie tworzy dla nas słownikową definicję comfort foodu.
Uwaga – poniższy ranking jest z początku 2018 roku. Od tamtego czasu wiele się zmieniło. Warszawskie rameny, którymi powinniście się zainteresować w 2020 roku to:
Warto wspomnieć też o:
—————–
Na Pyzie pojawiło się do tej pory prawie 40 wpisów o ramenie, ale jeszcze nie było tu żadnego rankingu. Nie jest to przypadek – po co stwarzać zestawienia, gdy poważnych graczy można policzyć na palcach jednej ręki? I to niestety na palcach ręki starego drwala. Na szczęście rok 2017 był dobrym okresem dla tego dania – i nie mówię o pojawieniu się ramenu w każdej suszarni i wielu „pol-vietach”, a o wzroście jakości tej potrawy w Polsce oraz większego zrozumienia czym ramen jest (i czym nie jest).
Zanim wpadniecie w panikę – spokojnie – paitan ramen i pieczone bułeczki z masłem niezmiennie brylują w menu i sądząc po zainteresowaniu gości dalej tam pozostaną. 🙂 Nie jest to menu super-nowe, ale nowe dla nas – w MODzie nie byliśmy już kilka długich tygodni (jak to się stało?!) i nie było okazji, żeby przetestować najciekawiej zapowiadające się pozycje z karty.
Nowy ramen w MOD to fetysz dla głodnych trendów foodie. Bo czy może być coś bardziej foodpornowego niż idealne jajko 63-stopnie, którego białko rozkosznie trzęsie się, a żółtko pokrywa doprawiony najmodniejszą zieloną herbatą sprężysty makaron? Do tego garść nowalijek, boczniaki, plasterki trufli i wyrazisty wywar, pachnący morskimi głębinami. Nie wiem jak Wy, ale będę go jadła. W każdej ilości!
Czy zastanawialiście się kiedyś nad ostatnim w życiu posiłkiem? Zamiast zanurzać się w melancholii ulotności życia wolę fantazjować na temat jedzenia doprowadzającego ślinianki do szaleństwa.
