Kotlety tonkatsu to już niemal kultowy element kuchni japońskiej, ale nie tej tradycyjnej (Washoku), lecz nowoczesnej, z wpływami zachodnimi (Yōshoku). My nie dyskryminujemy, bo dobrze zrobiony kotlet tonkatsu pozwala błyskawicznie zapomnieć o polskim schabowym. Jest bardziej chrupiący, bardziej soczysty – po prostu lepszy. Jeśli to rani Wasze uczucia, trudno. Nie można wiecznie walczyć z rzeczywistością i żyć wspomnieniami.
Chleb tostowy w naszym domu zwyciężył w sposób ostateczny. Nie dla tego, że jest najlepszy czy najłatwiejszy, ale dzięki… dość miękkiej skórce. Jak się okazało pięknie wyrośnięte bochenki chleba pszenno-żytniego na zakwasie nie sprostały wyśrubowanym kryteriom Małych Pyz. Ma być miękko, ma być szybko i ma być pysznie. I taki właśnie jest drożdżowy chleb tostowy na mleku, wypiekany w blaszce.
BIbimbap, czyli dosłownie mieszany ryż to danie, które najczęściej można spotkać w koreańskich restauracjach w Polsce w wersji ciepłej, przygotowywanej w ceramicznym naczyniu ddukbaegi (뚝배기). Precyzyjnie ułożone składniki oraz ryż lekko przywierający do dna łączymy dokładnie z sosem i jemy łyżką. Ta mieszanka smaków i konsystencji to sedno bibimbap, a sam zwyczaj jedzenia przypominać może niszczenie mandali. Wyrafinowana forma przechodzi transformacje w komfortowe ugly delicious.
Wyobraźcie sobie, że po pokonaniu blisko 8500 km dzielących Polskę i Wietnam trafiacie wczesnym rankiem na uliczne stoisko z jedzeniem w pełnym gwaru trąbiących skuterów Hanoi. Obserwując szybkie ruchy kucharzy i słysząc syk rozgrzanej patelni wiecie, że tylko sekundy dzielą Was od wgryzienia się w smaki Azji Południowo-Wschodniej. W rozedrganych z emocji rękach ląduje zawinięte w gazetę zamówienie i bam! Spod papieru łypie na Was oko smażonego jajka, które wygodnie umościło się na pasztecie w samym centrum pszennej bagietki. Nie o takie street foody nic nie robiliśmy, prawda?
Z Karimą poznałyśmy się lata temu i naprawdę trudno wyjaśnić mi jak to się stało, że od wspólnej edukacji wielokulturowej studentów Uniwersytetu SWPS przeszłyśmy w zawrotnym tempie do rodzinnego gotowania kuchni syryjskiej na mazurskiej wsi. Przypuszczam, że coś z tym wspólnego ma jej wrodzona charyzma i mój nieposkromiony głód, ale czy to wszystkie elementy równania? Nie, nasze drogi przecięły się przez wojnę.
Czerwona papryka (Capsicum annuum L.) trafiła do Azji z Ameryki Południowej prawdopodobnie w XVI wieku – i choć do tego momentu koreańska kuchnia była jej pozbawiona, to obecnie trudno wyobrazić sobie jej istnienie bez dodatku gochugaru (고추가루), czyli suszonych płatków chili.
Jak to się stało, że ceremonialnie parzona herbata japońska stała się elementem globalnej popkultury, zawojowała Instagrama, a na dokładkę znalazła stałe miejsce w świecie kulinarnym? Odpowiedzi najlepiej szukać zadając kolejne pytania, czyli tak jak lubimy najbardziej – drążąc temat.
Co wypić do pad thaia? Dla niektórych odpowiedź wydaje się oczywista, my jednak postanowiliśmy poszaleć i zanurzyć się w smakach Azji Południowo-Wschodniej. Idealną harmonię kwaśnego, słodkiego i słonego, którą znajdziemy w pad thaiu – „królu” tajskiego streetfoodu, uzupełniliśmy o wyrafinowaną goryczkę za sprawą koktajlu na bazie BULLDOG Gin i domowego toniku.
Ta historia miała ciekawy początek. Kiedy spotkaliśmy się z Januszem Lemieszem, zawodowym barmanem i ambasadorem marki Bulldog London Dry Gin, postanowiliśmy zrobić coś niemożliwego. Pizzę neapolitańską. W domu. W 100% autentyczną. Z najlepszych składników. Bez kompromisów. Prawdziwą Napoletanę, nie „w typie neapolitańskim”. Z ANANASEM.
Co pić do sushi?
