Skoro już tu jesteś, musimy coś wyjaśnić. Makaron ramen w 20 minut będzie możliwy do przygotowania jeśli masz już wcześniej gotowy węglan sodu i pominiesz proces „odpoczywania ciasta”, który nie jest niezbędny, ale poprawia teksturę makaronu i jego walory smakowe.
Jeśli nie chcecie czytać długiej teorii, zapraszam bezpośrednio do przepisu. Jeśli szukacie szybszego, uproszczonego przepisu, zajrzyjcie do prostego przepisu na pizzę.
Domowa pizza to trudny temat, a domowa pizza neapolitańska to temat karkołomny. Dlaczego? Danie to wyjątkowo ciężko odtworzyć w domu. Przyczyn jest wiele i poza stanowiącą wyzwanie techniką, długim czasem przygotowania czy odpowiednimi składnikami, największym problemem jest brak pieca z prawdziwego zdarzenia osiągającego wysokie temperatury. Już na wstępie muszę zaznaczyć, że używając domowego piekarnika (a takie jest założenie tego przepisu) nigdy nie osiągniemy perfekcyjnej pizzy neapolitańskiej. Ale moim zdaniem osiągniemy efekt solidny, najbliższy z możliwych. I przede wszystkim bardzo smaczny. Po ustaleniu bazowej receptury, przyszedł dla mnie czas na jej wielokrotne przetestowanie. Łącznie wykonałem prawie 70 wypieków, z których nie wszystkie zakończyły się sukcesem. Ale ostatnie razy były na tyle dobre, że w końcu zapadła decyzja o publikacji.
Zaskakuje mnie ogromna miłość Polaków do tajskiej zupy z kaczki, ponieważ już sam aromat tego dania wskazuje na jego chińskie korzenie. W restauracjach często spotyka się wersję nasyconą do granic możliwości przyprawą pięciu smaków, cynamonem oraz sosem ostrygowym, ale w tym przepisie udało się osiągnąć równowagę dzięki zastosowaniu korzeni kolendry, plastrów świeżego galangalu, liści pandanu oraz cukru palmowego. Jeśli zależy Wam na 100% autentyzmie rozejrzyjcie się w sklepach azjatyckich za chińskim selerem oraz brokułami gailan, beż nich jednak danie też będzie dobre, a jako dodatek sprawdzi się kolendra oraz zielona część dymki.
Mając do czynienia ze świeżym homarem do jego przygotowania nie trzeba wiele. Prawdziwe wyzwanie pojawia się jednak wtedy kiedy produkt ten dociera do nas mrożony, a sądząc po dyskontowej cenie nie reprezentuje najwyższej jakości. Uratować go może jednak silne doprawienie w stylu kantońskim, a szybka obróbka sprawia, że można go przygotować w biegu, w każdy dzień tygodnia. W moim przypadku ukryty w zamrażalniku homar jest najlepszym patentem na niezapowiedzianych gości. Sprawdźcie sami!
Viet Cong ramen to bardzo rzadko spotykane danie, które odkryliśmy przy okazji naszej podróży do Nagoi (można go znaleźć niemalże wyłącznie w prefekturzach Gifu i Aichi).
Na ramen składa się pięć podstawowych elementów: makaron alkaliczny ramen, tare (esencja smaku słonego), wywar (może być więcej niż jeden), dodatki (najczęściej zielona część dymki, cebula, jajko, chashu, arkusz wodorostów nori, bambus menma, imbir beni shoga) oraz olej smakowy (m.in. chili, krewetkowy, mayu z palonego czosnku – bazą może być tłuszcz rośliny, ale też zwierzęcy). Czy to znaczy, że nasze domowe danie musi zawierać wszystkie części składowe? Nie – są rzeczy ważne i ważniejsze. Zanim jednak zaczniemy zanurzać się w opcjach specyficznych warto poznać podstawy.
Kuchnia wietnamska jest zwykle czasochłonna, pracochłonna lub ewentualnie czaso-pracochłonna. Występuje w niej jednak kategoria dań, która stanowi wyjątek od reguły: zupy canh. Stanowią one jeden z podstawowych elementów posiłku kuchni domowej, służą popijaniu, wspierają trawienie, a na dodatek można nimi przepłukać miseczkę z ostatnich ziaren ryżu zamiast pieczołowicie wyjadać je pałeczkami.
Szczeżuje pospolite odnaleźć można w łachach, dawnych odnogach Wisły, a blisko Warszawy – chociażby nad Zegrzem. To właśnie tam Wietnamczycy spędzali weekendy poszukując zagrzebanych w piasku muszli. Z zewnątrz brunatne i nieatrakcyjne, jednak ich perłowe wnętrze skrywa mięsiste małże. Dokładnie oczyszczone, pozyskane jedynie z czystych zbiorników wodnych, nadają się do jedzenia.
A dzisiaj na deser skóra z pomelo! Nie brzmi apetycznie? Nic nie szkodzi – wietnamska kuchnia pełna jest zaskakujących sposobów na wykorzystanie każdego składnika do ostatka. Dzisiaj nazwalibyśmy to modnie gotowaniem w duchu zero waste. I dobrze! Pzyglądając się temu, co bliskie, co dalekie, znajdujemy rozwiązania, które sprawiają, że możemy żyć uważniej. A może i nawet lepiej – w końcu kolejny prosty deser w repertuarze, na dodatek pachnący Azją Południowo-Wschodnią, to skarb.
To nie jest przepis na kawę przygotowaną od dziesiątek lat w jeden właściwy sposób, a kalka trendu z modnych hanojskich (i nie tylko hanojskich!) kawiarni. Aby była jednak jeszcze lepsza dodaje od siebie prosty trik!
