Trudno uwierzyć, że deser może wyglądać odpychająco, a jednak! Chè mè đen (w skrócie chè đen, a na południu Wietnamu – chè vừng đen) to rodzaj słodkiej zupy pochodzącej z Chin. I chociaż przyrządzana jest również w innych azjatyckich krajach, to jednak nigdzie nie ma tak mrocznej głębi jak w Wietnamie (różnica tkwi w składnikach – jeśli zagęścimy ją ryżem, to straci swoją smolistą barwę).
Jaskrawe kolory marchwi aż proszą się o równie temperamentne połączenia smakowe, dlatego dziś będzie niegrzecznie. W koreańskiej kuchni rzadko stosuje się kolendrę, ale na złość regułom przypuściłam jej zmasowany atak i sparowałam z klasykami: olejem sezamowym oraz pikantną pastą gochujang. Efekt? Uzależnienie – usta pieką, dusza śpiewa.
Na polskim podwórku gastronomicznym szparagi, kurki czy dynie, jako produkty sezonowe, zwykle przerabiane są przez kucharzy na tysiące sposobów i dostępują zaszczytu specjalności dnia, a nawet kolorowej rozkładówki w menu. Tymczasem sezon karczochowy w pełni i wciąż cisza. Okazuje się, że moda na dodawanie kwiatów do wszystkiego i wszędzie nie obejmuje tych, które naprawdę mają smak. I to jaki!
Czy wiecie, że w większości języków narodowych i etnicznych Azji Południowo-Wschodniej podstawowym pytaniem jest: czy jadłeś ryż (w znaczeniu czy jadłeś już posiłek)?
nước đá me
Prosto z Azji Południowo-Wschodniej trafiły ostatnio w nasze ręce twarde brązowe strączki ŚWIEŻYCH owoców tamaryndowca. Blisko 8 tysięcy kilometrów od Kobyłki prawie city zwisały z wysokich drzew Tamarindus indica, a ich kwaśny mięsisty miąższ kusił w upalne dni chłodzącymi właściwościami.
Tết Trung Thu (Święto Środka Jesieni, Mid-Autumn Festival) obchodzony jest 15 dnia ósmego miesiąca kalendarza lunarnego, w jesienną pełnię, która według kalendarza gregoriańskiego przypadła w 2014 roku na 8 września. Chociaż święto to wywodzi się z Chin, nas ujmuje jego wietnamska specyfika, której najważniejszym elementem jest wspólne spędzanie czasu z dziećmi.
Odtworzyłam tropiki w piekarniku i muszę przyznać, że to był najdziwniejszy eksperyment kulinarny, w jakim uczestniczyłam. Zapewniając specjalne warunki termiczne i wysoką wilgotność powietrza wyhodowałam Rhizopus oligosporus na ziarnach soi, aby uzyskać tempeh murni, mało znaną potrawę z Indonezji.
Oto na fejsbuku pojawiło się hasło: kupujemy rydze! Po naradach, jak i gdzie nadejszła ta wiekopomna chwila – w zeszłą środę grzyby dotarły do Warszawy. Dzięki uprzejmości Marcina ze slodkokwasna.pl załapałam się w tym tygodniu na akcję slowfoodową. Sama akcja była bardzo szybka, ale duch jak najbardziej slow – oddolnej inicjatywy smakoszy, tych mniej i bardziej znanych.
