Co wypić do pad thaia? Dla niektórych odpowiedź wydaje się oczywista, my jednak postanowiliśmy poszaleć i zanurzyć się w smakach Azji Południowo-Wschodniej. Idealną harmonię kwaśnego, słodkiego i słonego, którą znajdziemy w pad thaiu – „królu” tajskiego streetfoodu, uzupełniliśmy o wyrafinowaną goryczkę za sprawą koktajlu na bazie BULLDOG Gin i domowego toniku.
To bardzo klasyczna wersja spring rollsów lub jakbyśmy to powiedzieli na południu Wietnamu gỏi cuốn, czyli dosłownie zawijanej sałatki. To właściwie streszcza ideę tego dania, ale nie wyczerpuje. Spring rollsy (w krajach anglosaskich nazywane często summer rolls) należą do kategorii potraw, które bardzo często podaje się do stołu (lub na matę z ryżowej słomy) w formie do samodzielnego przygotowania przez uczestników posiłku.
Mając do czynienia ze świeżym homarem do jego przygotowania nie trzeba wiele. Prawdziwe wyzwanie pojawia się jednak wtedy kiedy produkt ten dociera do nas mrożony, a sądząc po dyskontowej cenie nie reprezentuje najwyższej jakości. Uratować go może jednak silne doprawienie w stylu kantońskim, a szybka obróbka sprawia, że można go przygotować w biegu, w każdy dzień tygodnia. W moim przypadku ukryty w zamrażalniku homar jest najlepszym patentem na niezapowiedzianych gości. Sprawdźcie sami!
Kuchnia wietnamska jest zwykle czasochłonna, pracochłonna lub ewentualnie czaso-pracochłonna. Występuje w niej jednak kategoria dań, która stanowi wyjątek od reguły: zupy canh. Stanowią one jeden z podstawowych elementów posiłku kuchni domowej, służą popijaniu, wspierają trawienie, a na dodatek można nimi przepłukać miseczkę z ostatnich ziaren ryżu zamiast pieczołowicie wyjadać je pałeczkami.
Szczeżuje pospolite odnaleźć można w łachach, dawnych odnogach Wisły, a blisko Warszawy – chociażby nad Zegrzem. To właśnie tam Wietnamczycy spędzali weekendy poszukując zagrzebanych w piasku muszli. Z zewnątrz brunatne i nieatrakcyjne, jednak ich perłowe wnętrze skrywa mięsiste małże. Dokładnie oczyszczone, pozyskane jedynie z czystych zbiorników wodnych, nadają się do jedzenia.
Kiedy przygotowujemy kimchi jest go nie mniej niż 5 litrów – tyle właśnie pomieści nasz słój, który zajmuje honorowe miejsce w lodówce. Chociaż jest to ilość śmieszna z koreańskiego punktu widzenia, jesteśmy dumni z naszej kiszonej kapusty, intensywnie czerwonej i pachnącej sosem rybnym nước mắm cốt, czyli z pierwszej maceracji. Tę esencję sardeli do kwadratu przywieźliśmy z maleńkiej manufaktury na maleńkiej wyspie Quan Lạn, należącej do Bái Tử Long, mniejszej siostry zatoki Ha Long. Jeśli do przygotowania kimchi nie stosujecie świeżych owoców morza, to wybór odpowiedniego sosu rybnego jest jednym z najważniejszych czynników smakowych – nadaje kapuście głębi nieosiągalnej „bez morskiej wkładki”. Na polskim rynku dobrym zamiennikiem dla nước mắm cốt jest nuoc mam ca com marki Hanh Phuc z wysoką zawartością białka, co rozpoznacie po oznaczeniu śladu azotowego na opakowaniu (60 N).
To jedno z najbardziej efektownych dań, ale wcale nie wymaga wiele pracy. Inspiracją przepisu był nasz pobyt w położonym w centralnym Wietnamie – Hội An, gdzie absolutną królową lokalnej gastronomii jest Trịnh Diễm Vy. Restauratorka i szefowa kuchni specjalizuje się w podkręconym streetfoodzie – kultowe dania z ulicznych stoisk udoskonala i podaje w atrakcyjnej formie.
Nie wiem jak to się stało, ale wyszliśmy ostatnio z koreańskiej restauracji z ceramicznym naczyniem ddukbaegi (뚝배기). Ten spontaniczny akt serdeczności właścicieli chwycił nas za serce i początkowo chcieliśmy wyeksponować cenny dar na kuchennej szafce obok laotańskiego parownika do ryżu, tajskiego moździerza i innych azjatyckich fetyszy. Na szczęście się opamiętaliśmy! Grube, czarne ścianki ciężkiego ddukbaegi nadają się idealnie do przygotowywania ostrych i piekielnie gorących dań jednogarnkowych jjigae, które ostatnio goszczą u nas minimum raz w tygodniu.
Takie rzeczy dzieją się tylko w Wietnamie! Spontaniczne zaproszenie do wspólnego gotowania od rodziny mieszkającej w Gia Sinh (w bliskiej okolicy Ninh Binh) sprawia, że już po chwili mkniemy lokalnym autobusem, zachwycając się widokami – wapiennymi skałami zagubionymi pośród ryżowych pól. Wysiadamy po środku niczego, ale to tylko pozory. Na nocnym niebie widać rozświetloną 12 piętrową wieżę największego kompleksu świątynnego Bai Dinh.
Podstawowym składnikiem pad thaia jest dobry makaron – w Tajlandii oznacza to świeży makaron ryżowy, pocięty w dokładnie 3mm wstążki. Jego zapach i konsystencja są uzależniające! Niestety poza Azją jego zdobycie to sztuka, dlatego najczęściej do przygotowania pad thaia stosowana jest wersja suszona. Sekretem idealnej konsystencji jest jego wcześniejsze namoczenie w zimnej wodzie przez pół do godziny (w zależności od marki) – nawet nie myślcie o gotowaniu! Wstążki al dente dojdą podczas smażenia nasiąkając złożonym smakiem sosu.
