Ryżowe trójkąty to absolutna miłość Małej Pyzy, a wyjazd do Japonii tylko ją wzmógł. Przetestowaliśmy onigiri ze sklepów konbini, wypasionych delikatesów, restauracji (grillowane onigiri zatopione w zielonej herbacie!), a nawet z… kulinarnego muzeum. Dzięki temu nieposkromionemu obżarstwu wreszcie możemy zabrać się jak pro do testowania ryżowych kanapek dostępnych na polskim rynku.
Wszystko jedno czy jesteście typem gastroturysty czy wręcz odwrotnie: podczas podróży zdobycie i spożycie posiłku ma Wam zająć minimalną ilość czasu. W Japonii będziecie zadowoleni.*
Bezsprzecznie rządzą futomaki na wypasie (około 50 zł za 6-8 kawałków) w autorskiej wersji sushimasterów, ale nam ten amerykański styl na bogato (dużo wszystkiego, a w szczególności dominujących smakiem sosów) jakoś nie bardzo odpowiada. Dlaczego? Zachwiana została równowaga pomiędzy ilością (i jakością) ryżu a pozostałymi dodatkami. Nazwa sushi (寿司) pochodzi od słowa su i oznacza coś kwaśnego, dlatego dziwić może tak niewielka waga przykładana do odpowiedniego zakwaszania ryżu, a nawet samej jego obecności w rolkach.
Zieleń wybuchła, wszystko kwitnie, a ja mam wrażenie, że opętani ideą sezonowości paradoksalnie co roku odgrzewamy stare kotlety. Jak szparagi to sos holenderski, jak rabarbar to placek, a jak młody ziemniak to koperek.
Kuchnia japońska sezonowością stoi. I chociaż kwiecień to czas zachwytu nad delikatnymi kwiatami sakury (wiśni), to mnie urzeka piękno, które można zatrzymać. Chodząc po lesie zerwijcie kilka fiołków wraz z liśćmi – można je zjeść na surowo, ale dzięki prostemu zabiegowi kandyzowania wytrwają z nami nawet rok.
Łódź zasłynęła dobrą rybą. Początkowo jednak pomysł wyprawy do tego wegetującego miasta NA SUSHI wydawał nam się czystą abstrakcją – to tak jakby jechać do Kawagoe (川越市) na dobry bigos. Dlaczego, więc pomimo paskudnego marznącego deszczu pojawiliśmy się w porze lunchu w Ato Sushi? Powody są dwa.
Gâteau mille crêpes to klasyka francuskiego cukiernictwa, ale zdecydowanie wolę jego japońskie oblicze ze sproszkowaną herbatą matcha. Chociaż nazwa tortu sugeruje konieczność wysmażenia tysiąca naleśników w rzeczywistości wystarczy tylko 14 do 20 sztuk.
Makaron udon, jak spora część japońskich klasyków, ma swoje korzenie w Chinach. Chociaż w kraju kwitnącej wiśni aka wschodzącego słońca rozpowszechniony został już w XIV wieku dzięki buddyjskim mnichom, to na podbój zachodniego świata ruszył 700 lat później, czyli… teraz. W Londynie mieliśmy okazję testować najlepszy udon poza granicami Japonii.
Temat ramen pojawia się już po raz czwarty na naszym blogu, a my wciąż pozostajemy nienasyceni.
Wiedzeni przykładem bohaterów japońskiego westernu Tampopo zaglądamy do garnków, wypytując o składniki wywaru i pochodzenie pszennego makaronu, jednak sekret idealnego w swej prostocie ramenu pozostaje dla nas tajemnicą. Co nam umyka?
Doczekaliśmy się! W stolicy pojawił się pierwszy lokal gastronomiczny dedykowany słynnej zupie ramen. Na Zachodzie ramenbary (znane w Japonii jako ramenya) są już stałym elementem krajobrazu, my musieliśmy poczekać trochę dłużej na kuchnię japońską pauperum. Czy było warto?
