Czekaliśmy na to otwarcie, bo chodziły słuchy, że Warszawa jest gotowa na koreańskie oblicze ramenu, czyli ramyeon/ramyun (라면). Takie zupełnie junkfoodowe, z instant nudlami, doprawione pikantnymi sokami z mocno kiszonego kimchi, mrugające okiem z surowego żółtka, a nawet ekshibicjonistycznie świecące parówką.
Jeśli wyjazdy służą temu, aby oderwać się od swojego świata, to w przypadku wypraw z dziećmi nie jest to do końca możliwe: gdziekolwiek jesteśmy nadal pozostajemy rodzicami. Jednym z plusów wyjazdów z małymi dziećmi jest jednak fakt, że czerpią one satysfakcję z prawie wszystkiego, byle oznaczało to wspólne spędzanie czasu Z NAMI. Możemy więc tak naprawdę zaplanować więcej rozrywek dla dorosłych w porównaniu do wyjazdów ze starszymi dziećmi, które są już bardziej wymagające 😉
W przeważającej części Wietnamu, na co dzień, niezależnie od wieku, płci i społecznego statusu, pije się napary z liści kamelii. To napój często tańszy od samej wody (zwłaszcza butelkowanej). Z lekkim aromatem jaśminu lub lotosu i kawałkiem ociosanego ręcznie lodu gasi pragnienie zmęczonych upałem przechodniów. Rozglądajcie się uważnie, bo herbaciane stoiska prowadzone przez oddziały starszych kobiet, rozlokowane są w podcieniach kamienic i cichych zaułkach.
Takie rzeczy dzieją się tylko w Wietnamie! Spontaniczne zaproszenie do wspólnego gotowania od rodziny mieszkającej w Gia Sinh (w bliskiej okolicy Ninh Binh) sprawia, że już po chwili mkniemy lokalnym autobusem, zachwycając się widokami – wapiennymi skałami zagubionymi pośród ryżowych pól. Wysiadamy po środku niczego, ale to tylko pozory. Na nocnym niebie widać rozświetloną 12 piętrową wieżę największego kompleksu świątynnego Bai Dinh.
Wietnam to idealny kierunek dla osób o niezbyt wysokiej potrzebie kontroli. My zwykle planujemy tylko zarys wyprawy. Na naszej mapie i tak jest tyle atrakcji, że od początku wiemy, że uda nam się zrealizować tylko niektóre z nich, a i tak będzie dobrze. Nie rezerwujemy noclegów przed wylotem z Polski poza pierwszą nocą – resztę załatwiamy z dnia na dzień, dostosowując się do zmieniających się okoliczności. Uciekł nam ostatni autobus w maleńkiej miejscowości? Nie ma sprawy, pijemy kawę z lokalsami i czekamy, aż ktoś zaproponuje nam podwózkę skuterem w rozsądnej cenie. Jest to początek niespodziewanej wyprawy poprzez dziesiątki mniejszych i większych kanałów w delcie Mekongu. Totalnie nieplanowane doświadczenie, które zostaje w głowie na dłużej niż komercyjne rejsy organizowane w tym samym miejscu.
Wycieczka do Wrocławia w porze kwitnienia wiśni powinna być zalecana wszystkim chorym na Azję. Spacerując po Ogrodzie Japońskim leczymy melancholię zbyt zimnej wiosny, deszczowych poranków przechodzących niezauważenie w wieczory i depresyjnych białych chmur zastygłych nad stolicą. Wytarzalibyśmy się w tych uroczych sakurowych płatkach, gdyby nie prawdziwie japońska atmosfera porządku i harmonii panująca w tym miejscu. Nasyciwszy się estetycznie ruszamy więc w miasto, żeby sprawdzić inne azjatyckie tropy, o których donieśli nam Pyzowi czytelnicy.
Wpadliśmy do Krakowa, aby przed sezonem urlopowym przetestować dla Was miejscówki, które mają swoje korzenie w różnych końcach świata (albo początkach, bo to w końcu zależne od perspektywy).
Po pierwszych pop-upowych testach wyczekiwaliśmy otwarcia Vegan Ramen Shop z wywieszonymi językami. Nikt nie spodziewał się jednak, że będzie aż tak umamistycznie dobrze.
Po wejściu nasze zmysły bombarduje tryskający kolorami mangowy mural. Żarówiasty koncept tego miejsca nie bardzo trafia w nasz gust, ale trzeba przyznać, że jest charakterny i nie da się go odzobaczyć 😉
Nowy ramen w MOD to fetysz dla głodnych trendów foodie. Bo czy może być coś bardziej foodpornowego niż idealne jajko 63-stopnie, którego białko rozkosznie trzęsie się, a żółtko pokrywa doprawiony najmodniejszą zieloną herbatą sprężysty makaron? Do tego garść nowalijek, boczniaki, plasterki trufli i wyrazisty wywar, pachnący morskimi głębinami. Nie wiem jak Wy, ale będę go jadła. W każdej ilości!
