Przepis jest ekstremalnie prosty i szybki. Najtrudniejszym zadaniem będzie zdobycie zielonej papai, ponieważ dojrzała pod względem smaku i struktury zupełnie się do tej potrawy nie nadaje. Nasza przyjechała prosto z Wietnamu (wielkie dzięki Mai!), a Wy swoją możecie upolować na przykład w jednym ze sklepów z owadem w nazwie czy w azjatyckim sklepie spożywczym.
Jest coś specjalnego w owocach pomelo. Kiedy palcami rozrywam skórę i odzieram grubą błonę w powietrzu zaczyna unosić się ich słodko-gorzki zapach. To najszybszy i najtańszy sposób na przeniesienie się do Azji Południowo-Wschodniej. Wyobraźcie to sobie. W ciepłą noc czwartego miesiąca lunarnego, czyli mniej więcej w maju, siedzicie pośród drzew pomelo, największych cytrusów. W świetle księżyca upajacie się zapachem ich drobnych, białych kwiatów. Nostalgia jest nieunikniona.
Królowa listopada może być tylko jedna – gęś, ale my przekornie dzielimy się z Wami przepisem, który zdobyliśmy na drodze doskonalenia się w sztuce przygotowywania przepiórek. Podczas warsztatów Frisco z Aleksandrem Baronem postanowiliśmy sobie pofolgować piekąc, smażąc, a nawet gotując je w maśle.
Do świeżych sajgonek mamy zupełnie niekonserwatywne podejście. W wilgotny papier ryżowy zawijamy co się da – np. smażonego kurczaka z trawą cytrynową i chili, który po nocy w lodówce potrzebuje szybkiej reaktywacji i zdrowej dawki warzyw. Dla nas po prostu wszystko co wpadnie do sajgonek staje się lepsze, zwłaszcza jeśli towarzyszy im uczciwie dosmaczony sos.
Dlaczego warto poszukać owoców sau (Dracontomelon duperreanum) w wietnamskim sklepie spożywczym lub przywieźć je jako pamiątkę z Wietnamu? Bo poza intrygującym smakiem (łączącym słodki, kwaśny i słony) syrop z nich leczy ból gardła, kaca, mdłości w czasie ciąży oraz kaszel u dzieci. Lek na całe zło!
Jaskrawe kolory marchwi aż proszą się o równie temperamentne połączenia smakowe, dlatego dziś będzie niegrzecznie. W koreańskiej kuchni rzadko stosuje się kolendrę, ale na złość regułom przypuściłam jej zmasowany atak i sparowałam z klasykami: olejem sezamowym oraz pikantną pastą gochujang. Efekt? Uzależnienie – usta pieką, dusza śpiewa.
Tak dużo dyni, tak mało dobrych przepisów. Uwierzcie mi – padnę trupem, załapując się na najbliższe święto zmarłych, jeśli ktoś kolejny raz wspomni o dyni z mlekiem kokosowym, curry lub pomarańczowym sokiem. To już było.
Październikowa melancholia uderza ze zdwojoną siłą ciemnymi wieczorami. Przychodzicie do przyjaciół złaknieni ludzkiego ciepła i nie tylko, a na stole odnajdujecie talerz warzyw z mdłym, dietetycznym sosem. Fit rozczarowanie.
Rocznie w Polsce produkuje się około 2 miliony kilogramów mięsa króliczego, z czego ¾ jest eksportowane. Gdzie znikają te króliki ja się pytam? Statystyki pokazują, że jemy tylko 0,5kg mięsa króliczego rocznie, czyli 10 krotnie mniej niż mieszkańcy Włoch, Francji, Hiszpanii czy Węgier.
Naszą ulubioną kategorią wietnamskich potraw są wszelkiego rodzaju bánh. Ich wspólnym mianownikiem jest ciasto, reszta jest nieprzewidywalna. Mogą być słodkie, wytrawne, smażone, gotowane, parowane czy pieczone (tak jak w przypadku bánh mì – słynnych bułek na francuską modłę). Odświętne i całkiem zwyczajne.
