Przed podróżą do Japonii najbardziej bałam się tego, że nie będzie taka jak w moich wyobrażeniach – perfekcyjna, wysmakowana, tradycyjna. Zastana w Nagoi rzeczywistość oczywiście wybiła mi to stereotypowe myślenie z głowy, ale zawód w pełni zrekompensowała nowa wizja – nie jednego, wyidealizowanego oblicza, ale całego kalejdoskopu możliwości. W Japonii jest wszystko, dla wszystkich.
Pałeczki powstały w starożytnych Chinach początkowo jako utensylia służące do gotowania posiłków, a nie ich spożywania. Łatwość ich wykonania sprawiła jednak, że szybko rozpowszechniły się. Miało to niebagatelny wpływ na kulinaria, ponieważ posługiwanie się pałeczkami wymagało zmiany w sposobie obróbki składników – stały się mniejsze i łatwe do uchwycenia.
Włochy to nie jest moje środowisko naturalne, jest w nich po prostu za mało Azji 😉 Nadarzyła się jednak okazja do wyjazdu, więc spakowałam Małą Pyzę w nosidło i ruszyłyśmy w trasę.
Odkrywamy Wólkę Kosowską, a właściwie znajdujący się tam kompleks hal targowych o dominująco azjatyckim profilu, wciąż na nowo. Dlaczego? Bo jesteśmy zasypywani pytaniami o składniki, które piętrzą się na półkach wietnamskich sklepów spożywczych. Postanowiliśmy więc wykorzystać ten nagły przypływ energii twórczej i pokazać Wam jak wykorzystujemy to, czym Wólka Kosowska bogata. Idea jest prosta: po każdej wspólnej wyprawie kulinarnej przywozimy do domu jeden intrygujący składnik i zamieniamy go w coś jadalnego. A może nawet bardzo jadalnego, bo tym razem pod nóż poszły kraby.
Wszystko jedno czy jesteście typem gastroturysty czy wręcz odwrotnie: podczas podróży zdobycie i spożycie posiłku ma Wam zająć minimalną ilość czasu. W Japonii będziecie zadowoleni.*
To, co nas nieustannie w Berlinie zaskakuje to wielkość porcji. Jak jeść, aby się nie najeść to główne wyzwanie naszej kulinarnej wyprawy. W naszym mini przewodniku znajdziecie lokale kuchni Japonii, Indonezji oraz Chin (a w pierwszej części bazary Tajlandii i Wietnamu).
Berlin jest dwa razy większy od Warszawy, ale wbrew pozorom liczba azjatyckich lokali nie jest wprost proporcjonalna – zawrotne 1300 miejsc! Robi to na nas przytłaczające wrażenie. Jak odnaleźć się w tym gąszczu możliwości?
Jestem taka sama jak inni. Kiedy wchodzę do poznańskiego Raju mam w głowię jedną myśl: co Ci biali wiedzą o jedzeniu z Azji?!.* Brzmi paradoksalnie, przecież sama promuję azjatyckie kuchnie będąc z krwi i kości polską Pyzą! Jednak fałszywe przekonanie o wyższości kucharzy o azjatyckiej urodzie tkwi we mnie głęboko. Może już czas obalić ten mit?
Na wstępie: żadni z nas kolekcjonerzy gwiazdek, ale tym, czego doświadczyliśmy dzielimy się z Wami. Tak po prostu.
Jedni rozkoszują się ciszą i kontaktem z naturą, my urlop lubimy spędzać w mieście. W ciągu dwóch intensywnych dni wychodziliśmy sobie Wiedeń, żeby odkryć przed Wami jego azjatyckie oblicze. Chodźcie naszym śladem!
