Kuchnia wietnamska jest zwykle czasochłonna, pracochłonna lub ewentualnie czaso-pracochłonna. Występuje w niej jednak kategoria dań, która stanowi wyjątek od reguły: zupy canh. Stanowią one jeden z podstawowych elementów posiłku kuchni domowej, służą popijaniu, wspierają trawienie, a na dodatek można nimi przepłukać miseczkę z ostatnich ziaren ryżu zamiast pieczołowicie wyjadać je pałeczkami.
Jesień, czas niekończących się rozmów o grzybobraniu. Mam jednak wrażenie, że o ile prześcigamy się w zbieraniu grzybów, o tyle pomysłów na to, co z nimi zrobić jest zdecydowanie mniej. W takich chwilach wyciągam sekretny zestaw ziół z północy Wietnamu i właściwie niewiele więcej trzeba, aby ugotować zupę, która wykorzystuje mięso lasu w wersji fusion.
Takie rzeczy dzieją się tylko w Wietnamie! Spontaniczne zaproszenie do wspólnego gotowania od rodziny mieszkającej w Gia Sinh (w bliskiej okolicy Ninh Binh) sprawia, że już po chwili mkniemy lokalnym autobusem, zachwycając się widokami – wapiennymi skałami zagubionymi pośród ryżowych pól. Wysiadamy po środku niczego, ale to tylko pozory. Na nocnym niebie widać rozświetloną 12 piętrową wieżę największego kompleksu świątynnego Bai Dinh.
Otwieracie menu w azjatyckiej restauracji i macie problemy z wymówieniem nazw dań? Nie wiecie dlaczego w Waszym ulubionym ramenie pływa kukurydza i czy jest to znak autentyczności czy wręcz przeciwnie? W cyklu {Zupy Azji] skumulowaliśmy naszą wiedzę w serii krótkich tekstów z maksymalną dawką lekkostrawnej treści. Zaczynamy od naszego ulubionego phở!
