W samolocie do Tokio dostaję ataku paniki. Za każdym razem! Łapię kolejne oddechy tylko po to, aby nie zapowietrzyć się pod wpływem przytłaczającej wizji możliwości zjedzenia tego miasta. Przeliczam dni, potwierdzam rezerwacje, zerkam na wirtualną mapę żarzącą się punktami-lokalami. Werdykt jest zawsze ten sam: czeka mnie nadmiarowe jedzenie w japońskim stylu.
Prawie każdego dnia w środku nocy grupa 120 osób z całego świata grzecznie siada na podłodze poczekalni Targu Tsukiji w oczekiwaniu na słynną aukcję tuńczyków. Jeszcze nie wiedzą co ich czeka, a na twarzach maluje się zmęczenie wymieszane z ekscytacją. Za chwilę wkroczą na teren, który wybudzi ich ze stereotypu o bezpiecznej Japonii.
Łódź zasłynęła dobrą rybą. Początkowo jednak pomysł wyprawy do tego wegetującego miasta NA SUSHI wydawał nam się czystą abstrakcją – to tak jakby jechać do Kawagoe (川越市) na dobry bigos. Dlaczego, więc pomimo paskudnego marznącego deszczu pojawiliśmy się w porze lunchu w Ato Sushi? Powody są dwa.
